Artist Statement

Het is vaak verrassend om te ervaren hoe bepaalde zaken, die ik zelf compleet voor de hand liggend vind, door anderen niet als zodanig worden ervaren. Dit zou kunnen duiden op een licht autistische neiging van mijn kant, maar hoewel ik dit in het verleden frustrerend vond, ben ik het in de loop der tijd steeds meer gaan waarderen. Het idee dat anderen dit ook ervaren is geruststellend. Uiteindelijk zijn publiceren en uitzenden sociale activiteiten. Om vooruitgang te kunnen boeken is een omgekeerd proces noodzakelijk: we moeten een stap terug zetten.
Om meer inzicht te krijgen in het functioneren en de logica van een systeem, zijn we genoodzaakt het systeem te ontleden, in stukken op te delen en om te denken als de ontwikkelaars ervan. Dit vergt geen reactionaire, maar een progressieve houding. In gebieden als software-ontwikkeling en product design zijn strategieën ontwikkeld die niet alleen de realiteit beschrijven, maar deze ook vormgeven. Dit gaat over het oplossen van vergelijkingen met te veel variabelen waarbij elke parameter afhankelijk is van alle anderen en mijn inmenging als een feedback loop kan werken. Complexiteit, inconsistentie en tegenstelling hoeven niet altijd opgelost te worden; we mogen het laten zijn. Laten we het persoonlijke verbinden met het universele; het algemene benaderen door subjectief te zijn. De meest waardevolle momenten doen zich voor wanneer het toevallige en het intuïtieve het rationele uitbalanceren - een irrationaliteit zonder esoterie.

“De leden van de Lunar Society worden ook wel de vaders van de Industriële revolutie genoemd. Het belang van dit genootschap komt voort uit hun pionierswerk in de ontwikkeling van experimentele chemie, scheikunde, techniek en geneeskunde, gecombineerd met de leidende rollen die ze vertolkten op het gebied van productie en commercie en met politieke en sociale idealen”. - Jenny Uglow

LUNÄ komt voort uit Dijkman's fascinatie voor de achttiende-eeuwse Verlichting. Ook wel bekend als de Eeuw van de Rede, verschoof in die periode de aandacht naar het belang van de ratio en de wetenschap. Het vertrouwen in de rede en technologie overtuigde mensen van de notie van vooruitgang en het vermogen de natuur te overwinnen. De pijlers van de westerse beschaving zoals we deze nu kennen werden toen gevormd. Juist omdat deze periode zo bepalend is geweest voor ons gedachtegoed en gedrag is Dijkman zo geïnteresseerd in de Verlichting. LUNÄ is een facsimile van de tafel waaraan een invloedrijke groep industriëlen en geleerden die bekend stond als de Lunar Society elkaar maandelijks ontmoetten in Birmingham. James Watt, Josiah Wedgewood, Matthew Boulton, Joseph Priestley en Erasmus Darwin waren onder andere lid van dit genootschap.

De te monteren versie van deze imposante tafel is representatief voor het verwrongen gevoel voor humor van de kunstenaar, waarbij ze de optimistische, progressieve normen en waarden die werden verkondigd tijdens de Verlichting relateert aan hedendaagse massaproductie en de geglobaliseerde economie. Deze processen kunnen worden beschouwd als nalatenschappen van de Verlichting. De tafel reist met de kunstenaar naar verschillende locaties en kan als 'podium' gebruikt worden voor een serie discussies die een hedendaagse blik werpen op onderwerpen die de leden van de Lunar Society bezig hebben gehouden. Het publiek is uitgenodigd om actief deel te nemen aan deze overpeinzingen, stil te staan bij de gevolgen van hun ideeën en om samen met anderen op een meer experimentele, kritische manier over te toekomst na te denken.

De 3D printer ontwikkelt zich van een apparaat om snel virtuele 3D modellen te kunnen vertalen naar tastbare objecten tot een mogelijkheid om organen te printen en weefsel te ontwikkelen.

Zoals de Wet van Moore voorspelt, verdubbelt de jaarlijkse ontwikkeling van verwerking en geheugen capaciteit per dollar. 3D printing wacht wellicht een gelijksoortig lot. Een fiets kan straks worden gedownload, afgedrukt en gebruikt (een proces dat overeenkomt met de tijdelijkheid van film en muziek). Bedrijven die 3D print diensten aanbieden zoals Shapeways nemen een positie in die vergeleken kan worden met de vroege copy shops met hun kopieerapparatuur. Het verschil is echter de geografische spreiding van de klanten.

De roestvrij stalen armband met weefselstructuur is ontworpen door 'Nervoussystem' en is gebaseerd op de structuur van microscopische cellen. Het object is vervaardigd met behulp van computer simulatie en 3D printing.

De door 'Virtox' ontworpen en in alumide afgedrukte Gyro kubus wordt er vaak van beschuldigd nep, hekserij of simpelweg onmogelijk te zijn. De vorm van deze kleine kinetische sculptuur is gebaseerd op de oneindige vrijheid die 3D printen biedt. De kleinste handbewegingen doen de kubusjes wiebelen en draaien en goed schudden of een zuchtje wind resulteren in oncontroleerbare en wilde bewegingen.

De aaneengesloten kubussen zijn ontworpen door Shapeways.com

XYM is een online project dat je de langste korte termijn, tijdelijke en vergankelijke maar tegelijk constante database biedt met de mogelijkheid om portable data format publicaties (beter bekend als pdf's) te downloaden. Door uiteenlopende kunstenaars te presenteren die werkzaam zijn in verschillende disciplines, wordt de kunstenaar auteur en redacteur van geschiedschrijvende, gratis te downloaden pdf bestanden met een naderende uiterste houdbaarheidsdatum en die conservering in het vooruitzicht heeft.

Hoe lang de publicatie online blijft op de website kan per werk bepaald worden (1 seconde tot oneindig) maar het aftel proces begint direct. De bestanden mogen de download vriendelijke grootte van 25 MB niet overschrijden. Hierdoor is de website een zelf vernieuwend platform voor artistieke data files die letterlijk opereert binnen de marges van je computerscherm en de rand van het bureau.

XYM is een project van Marlie Mul, http://www.xym.no/

De broodkever (drugstore beetle) is een beruchte boekenwurm die dankzij een snelle voortplanting jaarlijks honderdduizenden larven voortbrengt die graag in boeken en planken wroeten.

In een editie van 30 organiseerde David Horvitz tentoonstellingen met kleine werken van 27 kunstenaars. Deze werken zijn verzameld in archiefmappen die ook wordt gebruikt in bibliotheken om losse prints te bewaren. Er werd een ISBN aangeschaft voor de tentoonstelling en er werd metadata ingevoerd in WorldCat, de door bibliothecarissen gebruikte database om de informatie over een publicatie in te voeren en te vinden. Met de bestaande metadata van de tentoonstelling opgeslagen in twee digitale databases, werden vervolgens alle mappen naar verschillende bibliotheken wereldwijd gestuurd door middel van een boek donatie (ze waren uitsluitend als gift bedoeld). Omdat de mappen deel uitmaakten van twee veelgebruikte digitale systemen, konden ze gemakkelijk opgenomen worden in de collectie van de bibliotheek. Indien geaccepteerd zouden ze onderworpen worden aan de regels van de desbetreffende bibliotheek. Sommigen circuleerden, andere werden opgenomen in de speciale collectie en konden alleen op afspraak bekeken worden (en uitsluitend in stilte met witte handschoenen aangeraakt worden). Sommige bibliotheken lenen ze misschien uit, waardoor ze een ‘ready made’ tentoonstelling worden. In sommige gevallen worden ze niet geaccepteerd en kunnen op dezelfde manier verdwijnen als de gebruikte boeken waarvoor geen plek meer is: in de verkoop bak.

Het blog http://drugstorebeetle.wordpress.com/ vormt de documentatie bij het project. Online kunnen slechts 7 van de 27 werken gezien worden. Om de rest te zien, moet je op zoek gaan naar een bieb.

De uitgave die bij NIMk tentoongesteld is, maakt deel uit van de collectie van het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie (RKD).

De Image Objects van Artie Vierkant bevragen de scheiding tussen materiële objecten en immateriële beelden. De meest voorkomende manier om kennis te nemen van kunst is tegenwoordig via een mediator die tussen jou en het werk in staat, zoals een scherm of een ander soort interface. In het werk van Vierkant worden in de tentoonstellingsruimte gepresenteerde objecten als uitgangspunt genomen om talloze andere werken te kunnen maken. Deze beelden – documentatie foto's die zijn bewerkt door toepassing van verschillende retoucheringstechnieken, digitale watermerken en collage methoden – komen voort uit de originele sculpturen en worden geassocieerd met het originele werk zelf. Door deze objecten in de tentoonstellingsruimte te bekijken beleef je het werk op een bepaalde manier terwijl het bekijken van de beelden als bewerkte, geabstraheerde documentatie een heel andere ervaring oproept. Door de toepassing van versies en watermerken, kunnen de beelden uiteen vallen in verschillende vormen waarbij de een niet meer of minder authentiek is dan de ander. De objecten raken verspreid en verstrikt in een web van alle verschillende versies en distributiekanalen die zij bevolken waarbij ze allemaal met elkaar geassocieerd worden, maar nooit echt hetzelfde zijn.

Voor de installatie bij NIMk heeft Vierkant een website gebouwd met unieke versies van deze Image Objects die voortdurend wordt geupdate en gedurende de loop van de tentoonstelling verandert. Bezoekers kunnen deze versies eveneens online bekijken via IMAGEOBJECTS-NIMK.info.

Flatpack assembly-Ikea malm chest assembled from flatpack
Flatpack assembly-Ikea malm chest assembled from flatpack maakt deel uit van een serie video’s die een sculpturale vorm hebben gekregen als piepschuimen objecten. Aan ieder object ligt een video ten grondslag die gemaakt is door de kunstenaar of van het internet gehaald is. Deze video is vervolgens getransformeerd zodat deze ruimtelijk in plaats tijdsgebonden wordt waargenomen doordat elk frame wordt gereduceerd tot een curve die de licht/donker contrasten binnen het beeld toont (een histogram van het beeld). Deze werken vormen een rode draad binnen de artistieke praktijk van Vierkant die zelf stelt dat “niets gefixeerd is. Alles is al het andere, omdat elk object een ander object kan worden of omdat een object bestaat in een staat van flux tussen meervoudige concretiseringen.”

In haar werk zet Marisa Olson haar eigen ervaringen in als filter waardoor ze de nuances van de hedendaagse digitale beeldcultuur kan onderzoeken. Star Trek TNG/TLG is een onderzoek naar de performatieve aspecten van het zoeken op het internet en de relatie met culturele waarden die worden geformuleerd in de populariteit van sciencefiction fenomenen zoals Star Trek, dat ook draait om de zoektocht - naar intelligent leven of naar antwoorden op existentiële vragen.

“Het laatste verjaardagscadeau dat mijn moeder me ooit gaf was een stapel floppy's met daarop aan Star Trek: the next generation gerelateerde geluidsbestanden die zij zelf, na lang zoeken op het toen nog jonge internet (circa 1996), had gevonden. Destijds wees ik het cadeau af, ik haatte het feit dat het vrij en gratis was. Ik dacht dat het een goedkoop en daarmee waardeloos cadeau was. Ook de culturele relevantie van de inhoud ontging me. De diskettes waren door mijn moeder samengesteld op een moment dat Star Trek fans bij de eersten hoorden die op het web op zoek gingen naar een nieuw leven.”

Voor Star Trek TNG/TLG ging Olson het internet op in een poging de data op internet terug te vinden. In NIMk manifesteert het werk zich als een stapel floppy's met daarop de resultaten van deze performatieve daad die een slechte herinnering een nieuwe lading moet geven. Net als het geheugen op de magnetische laag van de diskettes, zullen deze objecten uiteindelijk vergaan. De geluidsbestanden zullen blijven zweven in het bewustzijn van bezoekers die oud genoeg zijn om Star Trek te kennen en van diegenen die de moeite hebben genomen om naar herhalingen te kijken. Maar in relatief korte tijd zullen ze vervagen en blijft er niets anders over dan plastic karkassen die ooit deze nomadische piepjes bevatten.

In de serie New Age Demanded komen de verschillende door Jon Rafman onderzochte stilistische registers en productiestrategieën samen om een complexe taal vorm te geven. In elk beeld staat een griezelig, mysterieus figuur zonder gezicht centraal; een vervormde klassieke buste met een sci-fi uiterlijk. Het gebruikte materiaal varieert per werk – van puntig en ondoorzichtig tot poreus en opaak. De huid is gebaseerd op schilderijen van kunstenaars die behoren tot de kunsthistorische canon zoals Franz Kline en Jean Dubuffet, maar ook op beeldmateriaal uit de popcultuur, zoals mangastrips en digitale effecten als Paint fx. Maar de toe-eigening is nagenoeg onherkenbaar en volledig geïntegreerd in het beeld. De Photoshop niveaus nemen toe, evenals de literaire, filosofische, artistieke en alchemistische referenties. Elk werk is een tijdreis die balanceert op de rand van het verleden en de toekomst, hoge en lage kunst, geschiedenis en het narratieve.

-tekst door Domenico Quaranta

Ryan Trecartins' Any View bestaat uit zeven autonome doch met elkaar verbonden video's. Samen vormen ze poëtische, formele en structurele verbeeldingen van nieuwe vormen van technologie, taal, narratief, identiteit en menselijkheid, waarbij ze een extra dimensionale wereld portretteren die relaties met de existentiële drama’s van ons eigen leven vertonen.

Re’Search Wait’S bestaat uit een viertal films: Ready, The Re’Search, Roamie View; HIstory Enhancement en Temp Stop. De setting wordt gevormd door een gecompliceerde industrie die is gebaseerd op de suprematie van metafysisch ontwikkeld marktonderzoek. Als een weergave van de moderne consumptiemaatschappij die tot in het extreme wordt uitvergroot zou Re’Search Wait’S bijna als een sociale Sciencefiction opgevat kunnen worden en een yin/yang van nihilisme en oneindige betekenisgeving.

Het hier tentoongestelde werk Roamie View: History Enhancement is JJ slechts een schim van zichzelf, overweldigd door een teveel aan experimentele persoonlijkheden en vervallen in fabrieksinstellingen. Hij huurt het bedrijf Roamie Hoods (allison powell) in om terug in de tijd te reizen en te onderzoeken of het mogelijk is om een montage te maken die zijn toekomst/heden kan veranderen. Door tijd en mogelijkheden te doorkruisen als fysieke ruimte, toont Roamie View: History Enhancement het belang van het hebben van inzicht in wie je bent ten opzichte van waar je bent.

-text door Kevin McGarry

In het werk van Martijn Hendriks is het Internet slechts een van de vele invloeden waaraan feitelijk geen uitzonderlijke status wordt toegeschreven. Wat echter steeds in zijn werk onderzocht wordt is een toestand die in ruimere zin representatief is voor de manier waarop we in de tijd van globale en sociale netwerken omgaan met het kunst object en de veranderende praktijken daaromheen; een situatie waarin beelden onderwerp zijn van voortdurende circulatie, vertaling, en hercontextualisatie. Niets lijkt in deze situatie lang te blijven waar of wat het is. Beelden die werden gemaakt in de ene context worden zonder moeite gekopieerd en herhaald in een andere context. Handelingen die eigen zijn aan het ene medium verschijnen opnieuw in een ander medium, waarbij elke vertaling tussen media zijn sporen nalaat. Voor Hendriks is het kunstwerk bij uitstek een object dat deze gefragmenteerde situatie bijeen brengt in een coherent beeld.