01-11-2004

Om bezoekers een idee te geven hoe kunstenaars in de beginjaren van de televisie omgegaan zijn met het medium, wordt er in aanvulling op de tentoonstelling een overzicht uit de collectie van het Nederlands Instituut voor Mediakunst getoond.

General Idea, Test Tube, 1979


Afwisselend gepresenteerd in de vorm van een actualiteitenmagazine, commercial of soap opera stelt Test Tube de vraag welke houding de kunstenaar zou moeten aannemen om nog effect te kunnen sorteren in een door de beelden en waarden van de media geteisterde en overvoerde cultuur. Het Canadese kunstenaarscollectief General Idea pleit ervoor dat de kunstenaar zich bewust wordt van zijn mediale omgeving. Alleen als hij de mechanismen van de media kan doorzien kan hij ze doorprikken en ze naar eigen behoeften inzetten.

Raul Marroquin, Fandango's Evening News, 1977


Fandango is de naam van een door Marroquin opgericht magazine. In 'Fandango's evening news' zit een man achter een tafel en geeft 'commentaar' (door 'bla, bla, bla' te zeggen) bij foto's van actualiteiten uit binnen- en buitenland. De dreigende 'nieuwsfeiten' worden afgewisseld met reclamespotjes waardoor de vercommercialisering van de televisie wordt bekritiseerd.

Marinus Boezem, Het beademen van de beeldbuis, 1971


Het gezicht van Boezem verschijnt op het televisiescherm. Hij staart naar de kijker en beademt de beeldbuis. Na een tijdje beslaat het beeld en verdwijnt de kunstenaar voor een aantal seconden. Hij probeert een ruimte te creëren die niet wordt bepaald door een concreet beeld. De tijd tussen het verdwijnen en verschijnen alsmede het voortdurende geluid van zijn ademhaling spelen een belangrijke begeleidende rol.

Michael Druks, Playbox Amsterdam, 1975


Druks reageert op het programma dat op dat moment wordt uitgezonden. Hij hangt een doek voor het beeld, geeft de figuren op televisie een slokje bier, zet er één een brilletje op, neemt plaats op de televisie, zet planten voor het beeld en tekent op de beeldbuis. Interactie met de televisie blijkt onmogelijk, maar nog altijd lijkt de televisie uitzetten geen optie. Het laatste wat Druks tegen de beeldbuis kan doen is hem zwart kleuren.

Douglas Davis, The Florence tapes, 1974


Dit werk van Douglas Davis bestaat uit vier 'hoofdstukken' die samen een geheel vormen; ze heten: Clothing, Walking, Lifting, Leaving. In elk van deze onderdelen van de performance definieert Davis de rol van de monitor door middel van alledaagse handelingen (uitkleden, lopen, tillen, aankleden en weggaan) en nodigt de kijker uit hetzelfde te doen. Zo wordt er een relatie gelegd tussen Davis en de kijker, die bemiddeld wordt door de monitor.