Van 01-07-2000 t/m 30-07-2000

Miwa Yanagi, Mariko Mori, Takehito Koganezawa, Rika Noguchi

De collectieve maatschappelijke welvaart in Japan is hoog, zichtbaar aan het niveau van tal van publieke instellingen en voorzieningen (aantrekkelijke warenhuizen, ruimtelijke musea, nieuwe vliegvelden, snelle treinen). Een westerling krijgt al snel de indruk dat de Japanners hun leven comfortabel hebben georganiseerd. De idylle van een land bestaat waarin alles efficiënt, licht en soepel verloopt. Deze ‘lichtheid’ vertoont zich niet alleen in de souplesse van het openbaar bestaan, maar ook in andere karakteristieken zoals bijvoorbeeld het eten, de lichaamsbouw van de mensen, de harmonie met de natuur, het verdraagzame shintoïsme en de automatisering door de ver ontwikkelde technologie. Toch heeft dit Japan heel sterk ook haar keerzijde. Er wordt wel gezegd dat Japan een rijk land is met arme mensen, in de zin dat de vooruitgang van het collectief ten koste is gegaan van de (immateriële) ontwikkeling van het individu. Een aantal jonge Japanse kunstenaars zijn in de tentoonstelling Japan medium light samengebracht en representeren met hun werk de ‘lichtheid’ van het moderne Japanse bestaan, of geven kritiek daarop.


De digitale fotomontages en videowerken van Miwa Yanagi laten een fantasiewereld zien waarin de notie van de werkelijkheid vergeten raakt. Ze is gefascineerd door de Japanse consumptiecultuur. Grote warenhuizen zijn zo fraai en verleidelijk mogelijk ontworpen om tegemoet te komen aan de wensen van de klant. Daarbij hoort ook het fenomeen van de ‘elevator girl’. Gekleed in een net mantelpakje en met een eeuwig vriendelijke lach onthaalt dit meisje de bezoeker, en staande bij de lift of bij de automatische roltrappen verlicht ze met haar presentie zo veel mogelijk de weg door een gesynthetiseerde wereld vol pracht en praal.


Met grote technische geraffineerdheid schept Rika Noguchi fotobeelden waarin zwaartekracht niet lijkt te bestaan en de mens ten opzichte van de omgeving in het niets verdwijnt. Noguchi maakte een serie foto’s op Mount Fuji, een symbool voor Japan en door de Japanners eensgezind vereerd. Ook is ze een serie foto’s in IJburg (Amsterdam) gestart.


De reden waarom Mariko Mori Japan verliet was dat ze zich niet kon conformeren aan het keurslijf van de Japanse gemeenschapszin. Japan is a unified society which does not allow for individualism. In Japan people try not to behave outside common standards. You are constantly reminded not to step out of line. Net als Miwa Yanagi maakt Mori video-installaties en foto’s die ze met de computer manipuleert. Mori creëert een eigen nieuwe wereld waarin ze zelf verschillende (stereo)typen vrouwen speelt tegen de achtergrond van een gefantaseerde, vaak futuristische hyperrealiteit.


Hoofdthema in het werk van Takehito Koganezawa is tijd. Trage bewegingen van vloeibare substanties brengen veranderende beelden en composities teweeg in de tijdsspanne dat de video ’draait’. De werken van Koganezawa voltrekken zich met de tijd, geleidelijk en tijdelijk.


Website Mariko Mori
www.amsterdam-japan.nl/