Van 28-08-2004 t/m 23-10-2004

Deelnemend kunstenaars: Sergei Bugaev Afrika (RU), Maja Bajevic (FR/BA), Marc Bijl (NL), Heather Burnett (UK), Ritsaert Ten Cate (NL), Nikos Charalambidis (CY), David Claerbout (BE), Christophe Draeger (CH), Rainer Ganahl (AT), Kendell Geers (ZA), Kostas Ioannidis (GR), Katarzyna Kozyra (PL), Boris Mikhailov (RU), Elahe Massumi (IR), Personal Cinema (International), Francesco Simeti (IT), Eliezer Sonnenschein (IL), Lina Theodorou (GR), Palle Torsson (SE), Simone Zaugg (CH)

Curator: Katerina Gregos

Online cataloque: www.channel-0.org

We leven in een maatschappij die getekend is door geweld, al dan niet gesimuleerd. In een samenleving van spektakel, waar het beeld een allesoverheersende macht heeft en waar geneigd wordt alles te reduceren tot louter representatie, zijn beelden van geweld doodnormaal geworden; consumptieproducten. In navolging van de recente Irak oorlog, de internationale ‘oorlog tegen het terrorisme’ en het voortdurende conflict tussen Israël en Palestina, wordt de geweldscultuur alsmaar groter. Het resultaat van dit alles is dat we (bijna) aanhoudend in een staat van constante alertheid zijn; de sinds 1989 (“de val van de muur”) heersende euforie en optimisme zijn veranderd in cynisme en pessimisme, angst is opnieuw reëel. Binnen deze groeiende geweldscultuur is de relatie tussen feit en fictie onder druk komen te staan, omdat het niet altijd even makkelijk is deze twee van elkaar te onderscheiden. Gebeurtenissen doorspekt met expliciet geweld zijn de basis geworden voor een pervers soort entertainment op televisie en in de gehele vermaaksindustrie; aan de andere kant zijn nieuwsuitzendingen en de journalistiek meer formalistisch, sensatiegericht en minder ‘neutraal’ en ‘objectief’ geworden. De hoeveelheid en de herhaling van bepaald soort van media-gerelateerd gewelddadig beeldmateriaal heeft in veel gevallen verwijdering en onverschilligheid tot gevolg. Feit is, dat rampen (van elke soort) grotendeels ongrijpbaar blijven en niet-representatief lijken te zijn voor ons, omdat wij als publiek de wereld meer en meer door het filter van de media zijn gaan bekijken.




De aan Channel Zero deelnemende kunstenaars maken kunst die reageert op de ons omringende cultuur van geweld. Ook exploreren zij representaties van geweld in de media, de entertainmentindustrie en in de samenleving in het algemeen om deze representaties te analyseren, te ondermijnen, te deconstrueren of simpelweg te bekritiseren. De kunstenaars onderzoeken de sociale, politieke en culturele als wel de persoonlijke aspecten van geweld in film, video, fotografie, digitale media en het internet. Channel Zero is op verschillende manieren een tentoonstelling die gaat over nieuwe media die nieuwe media gebruikt. Desalniettemin zal de tentoonstelling zich niet enkel richten op beeldmateriaal van geweld en catastrofen maar zal ernaar streven een verlossend alternatief te bieden, welke bijvoorbeeld het groeiend verlangen naar een cultuur van vrede reflecteert en kritiek geeft op de oorlogshonger.

Hun streven is mediastrategieën en representatie mechanismen aan de kaak te stellen en de overweldigende macht van het media beeld te onderzoeken. De kunstenaars verwijzen naar de veelal paradoxale manieren waarop geweld gepresenteerd wordt: het wordt getrivialiseerd, gebanaliseerd, genormaliseerd of verheerlijkt tot spektakel en sensatie.

Extra videoprogramma
Voor Channel Zero is een selectie gemaakt van werken uit de collectie. Er wordt werk getoond van: Yael Bartana, Ant Farm, Klaus vom Bruch, Jordan Crandall (UCSD Visual), Johan Grimonprez, Les Levine en Jayce Salloum.

Openingstijden tentoonstelling: dinsdag - zaterdag en de eerste zondag van de maand van 13.00 - 18.00 uur
Toegang: 2,50 / 1,50

Met dank aan:
Mondriaan Stichting, Pro Helvetia, Ambassade van Zweden en Livingston, Amsterdams Fonds voor de Kunst