Met: Thomas Bakker | Melanie Bonajo | Pedro Barateiro | Heman Chong | Jonas Dahlberg | Mariana Castillo Deball | Koenraad Dedobbeleer | Gintaras Didziapetris | Thea Djordjadze | Zoro Feigl | Hella Jongerius | Surasi Kusolwong | Runo Lagomarsino | Joris Lindhout | Goshka Macuga | Raimundas Malasauskas | Jankovics Marcell | Girolamo Marri | Bojan Sarcevic | Onco Tattje | Bik van der Pol | Barbara Visser | Freek Wambacq

Opening zaterdag 3 november, 19:00-05:00 uur
Tentoonstelling tot en met zondag 30 december 2012
SMART Project Space , Arie Biemondstraat 105 - 113, 1054PD Amsterdam

De opening is onderdeel van het programma voor Museumnacht 2012 en houdt de lancering in van New Art Space Amsterdam (NASA), de nieuwe kunstinstelling die SMART Project Space en het Nederlands Instituut voor Mediakunst samen introduceren. Aansluitend op de opening presenteert NASA een avondvullend programma met (geluids)performances van Florian Hecker, Germaine Kruip, Surasi Kusolwong, Mononoid, Baba Electronica & DJ Lonely special guests.

In The Future that Was brengt Gabriel Lester een twintigtal kunstenaars samen die zich met hun werk positioneren in het spanningsveld tussen de lineaire opvatting van tijd en de daaraan tegengestelde, cyclische notie van het bestaan als een eeuwige wederkeer van hetzelfde. Het werk van de kunstenaars wordt gepresenteerd in een door Lester ontworpen, op elementaire celstructuren gebaseerde, scenografische installatie. The Future that Was zoekt in lijn met het werk van de kunstenaar naar de rol die geloof, geluk en het (nood-)lot spelen in onze ervaring van tijd en ruimte. Daarbij kan het lot opgevat worden in Nietzschiaanse termen van de Amor Fati - een omarming van dat wat onvermijdelijk is, of in de letterlijke vertaling, als "liefde voor het (nood)lot".

Om het bestaan te verklaren zoals wij dat ervaren in een oneindigheid van tijd en ruimte, is het eenvoudig om te beginnen bij onszelf en met onze persoonlijke ervaring. We halen adem, ons hart klopt, bloed stroomt door onze aderen en ons haar blijft groeien. Mensen leven in deze logica en weten niet anders dan dat dit proces zich herhaalt tot aan het definitieve einde. Maar komt iets überhaupt ooit tot een einde? In plaats van te eindigen komen zaken wellicht in een domein buiten onze perceptie, leven voort of verschijnen in een nieuwe vorm.

Misschien geldt de eindigheid vooral voor ons individuen en niet voor de soort die voortleeft en zich met elke generatie vernieuwd. Daarbij geloven velen dat zaken niet eindigen, maar dat zij veranderen in iets anders. Dit is de basis van geloof in het hiernamaals, en in elk geval is het een notie die overeenstemt met een natuurkundige wet als die van het behoud van energie. Het is duidelijk dat het vooral afhangt van het perspectief dat wordt ingenomen of zaken eindig zijn, of er sprake is van ontwikkeling of dat ze zich eindeloos herhalen. Ook is onze ervaring dat de lineaire en cyclische tijdservaring met elkaar verweven zijn en dat er ook in de cyclische processen progressie zit.

The Future that Was verhoudt zich tot dergelijke ervaringen van tijd die Lester fascineren en op onze omgang daarmee wanneer we proberen te komen tot een beeld van verleden, heden of toekomst. Want wat nu als alles zich simpelweg tot in de oneindigheid blijft herhalen?

“Waarom vind je het zo moeilijk om juist deze een naam te geven?” vroeg ze. “Ik denk dat ik er teveel een naam heb gegeven,” antwoordde hij, “Ik denk dat ik door de namen heen ben.” Ze converseren zonder elkaar aan te kijken, hun ogen zijn gefixeerd op hun schermen, hun vingers tikken vluchtig op het toetsenbord. “Gebruikte jij geen techniek om potentiële namen voor deze nieuwe elementen te genereren?” vroeg ze. ”Ja, die is er. En het werkt goed,” antwoordde hij. “Een nieuwe techniek misschien? Het lijkt alsof je je eigen slimheid zat bent geworden.” zei ze. “Er is niet genoeg tijd om een nieuwe techniek te ontwikkelen. En zelfs als ik dat wel had gedaan, ik weet zeker dat deze niet best was geweest,” antwoordde hij met zijn ogen nog steeds op het scherm gericht. “Revoluties kosten veel tijd en die heb je niet. Dus wat doe je in zo'n situatie?” Vroeg ze. Hij zuchtte zachtjes, stopte met typen, leunde achterover en vouwde zijn armen over elkaar. Zij stopte met typen en staarde naar hem.

SMART Project Space en het Nederlands Instituut voor Mediakunst introduceren met deze tentoonstelling en de museumnacht de nieuwe presentatie-instelling New Art Space Amsterdam (NASA).

Zowel de titel van de show als de laatste paragraaf van deze tekst zijn afkomstig van Heman Chong en vormt zijn bijdrage aan deze tentoonstelling.

SMART PROJECT SPACE
Arie Biemondstraat 105 - 113
1054PD Amsterdam
020 427 5951