Lydia Schouten & Jozef van der Heijden
Van 01-06-1997 t/m 29-06-1997
Jozef van der Heijden toont bewegende, verhalende portretten. De groot geprojecteerde portretten spreken zonder woorden. Van der Heijden registreerde o.a. zijn grootvader en een 'niets zeggende' Catherine David, curator van de Documenta '97. Deze stille portretten zijn evenzeer universele personages als noodzakelijke protagonisten in het leven van de kunstenaar. Voor iedere belever wordt een eigen verhaal geinitieerd. Dat verhaal is altijd anders, altijd waar.
De voornaamste elementen in Schoutens werk werden gevormd door décorschilderingen, props, diaprojecties en videobeelden. Na een periode van bijna tien jaar waarin zij weinig met het medium video/film werkte, toont zij nu het surrealistische 'Songs of Innocence'. Op een reis naar Frankrijk wisselen erotische scènes zich af met volstrekt absurde stemmingen. Voor het eerst speelt Schouten niet zelf de hoofdrol. Haar alter-ego ondergaat ontwikkelingen die geen logisch verband met elkaar lijken te hebben.