Gay Games
Van 01-08-1998 t/m 06-09-1998
Daniel Brun Poet of the electronic narrative (in memoriam)
Thomas Mohr Bits of Perception / Dedicated to Jurriën (1998)
Eduardo Padilha Clinking spirits condemned to a tropical garden (’98), Mattresses staunch (1998)
Ter gelegenheid van de Gay Games presenteert MonteVideo/TBA het werk van drie internationale kunstenaars, die allen met verscheidene media werken. In het werk van Thomas Mohr en Eduardo Padilha is het thema homosexualiteit niet expliciet aanwezig, maar komt het als onderdeel van het alledaagse leven naar voren. Bij Daniël Brun komen onderwerpen als identiteit en travestie nadrukkelijk voor.
In Bits of Perception / Dedicated to Jurriën (1998) heeft Thomas Mohr (Mainz, 1954) met foto’s en videofragmenten de ruimte veranderd in een afdruk van zijn visuele geheugen. Twaalf duizend foto-opnames, geschoten in een half jaar, van landschappen, onbekende mensen en stadsgezichten zijn gegroepeerd en naast elkaar geplaatst, vastgepind in de chronologie van het verleden. Zo overzichtelijk als ze aan de muur hangen, zo ongrijpbaar lichten ze kort op in één van de projecties. Waar in de foto’s de tijd is buitengesloten, daar is deze in de projectie in alle dynamiek aanwezig. Het geheugen lijkt hier op hol geslagen. Aan de overzijde wordt een selectie van dezelfde beelden geprojecteerd, maar dan rustiger, alsof de macht over de herinneringen is herwonnen.
In de video’s die op de monitoren te zien zijn, is er gerangschikt voorbij de chronologie van het verleden. Beelden van stromend water en opnames van een reis zijn aaneengeregen en gaan met elkaar verschillende relaties aan. Zoals in het menselijk geheugen is er vanuit een onderbewust gevoel geselecteerd en erkenning gegeven aan de beelden van het verleden, met de meeste aandacht voor de dierbaarste herinneringen.
Sinds 1989 werkt Mohr aan zijn oeuvre als één geheel. Steeds put hij uit verschillende archieven die hij heeft aangelegd als extensie van zijn herinnering, om van daaruit zijn ervaringen uit het verleden te delen met het publiek. De mentale processen die hieraan ten grondslag liggen fascineren hem: “Als ik mediteer, ervaar ik hoe het denken in bewustzijn verandert. Het springt van hot naar her, zonder herkenbare orde. Met behulp van de nieuwste technieken wil ik deze geheugenprocessen onderzoeken en de verschillende stadia verbeelden.”
Thomas Mohr studeerde eind jaren tachtig aan de Rietveld Academie in Amsterdam en woont sindsdien in Nederland. Zijn werk is eerder in MonteVideo/TBA te zien geweest.
Ook in het werk van Eduardo Padilha (Santana do Livramento - Brazilië, 1964) spelen herinneringen een belangrijke rol, hoewel minder eenduidig. Naast foto’s en video’s verwerkt de kunstenaar in zijn installaties voorwerpen waarmee hij zelf lichamelijk contact heeft gehad, zoals kleding, kauwgum en matrassen. In Matresses Staunch /Clinking Spirits Condemned to a Tropical Garden (1998) heeft Padilha zorgvuldig een viertal matrassen uitgekozen. Één heeft er fijne, in goud gewoven motieven en een ander is fleurig bezaaid met lieflijke vlindertjes. Het matras is als object aantrekkelijk en afstotelijk tegelijk. “Een matras is als een spoor, een spons van lichaamsvocht. Er is duidelijk een verschil tussen je eigen matras en die van een vreemde.”
Eduardo Padilha / Matresses Staunch
Niet alleen de wetenschap dat Padilha zelf op de matrassen heeft geslapen geeft het werk een zekere intimiteit, ook de geborduurde teksten lijken te verwijzen naar persoonlijke beschouwingen uit het verleden. Dit laatste is echter niet het geval, de teksten zijn gevonden en komen uit krantekoppen. Ook de foto’s kunnen zowel de kunstenaar zelf als ieder ander voorstellen. Padilha construeert een verleden en laat in het midden of het de werkelijkheid representeert. “Mijn werk heeft te maken met camouflage, het aanpassen van de buitenkant en het absorberen van een veranderende omgeving. Nieuwe feiten kunnen het geheugen verstoren en het verleden in een nieuw daglicht stellen. De combinatie van gevonden fotomateriaal met zelf gemaakte opnames heeft de intentie vergeten herinneringen op te roepen en de hypothetische vertrouwdheid met foto’s te vergroten.” De video is minder ambivalent. Het lichaam dat keer op keer geschoren wordt, verwijst naar de hoop om herboren te worden en een nieuwe geschiedenis te beginnen.
Padilha volgde zijn studie in de Verenigde Staten en Nederland. Momenteel woont en werkt hij in Londen. In 1994 is werk van hem op Kanaal Zero in Amsterdam uitgezonden.
Daniel Brun (Parijs, 1944 - Amsterdam, 1994) behoort tot de generatie beeldend kunstenaars die in de zeventiger jaren voor het eerst het medium video onderzocht. Brun had met name oog voor de narratieve mogelijkheden van video om een zeer persoonlijk verhaal of verslag te maken. Dit terwijl de meeste van zijn tijdgenoten video enkel als registrerend en conceptueel medium gebruikten. Brun werd wel ‘dichter van het elektronische verhaal’ genoemd.
Het werk dat nu wordt tentoongesteld geeft een indruk van de diversiteit van zijn oeuvre, bestaande uit tekeningen, geluidscomposities, registraties van performances en een selectie videowerken. In zijn veelzijdigheid kan hij worden vergeleken met landgenoot Jean Cocteau. De selectie van het werk is tot stand gekomen in samenwerking met curator Claudio Goulart. Ter ere van Daniel Brun is er een kleine publicatie verschenen, vormgegeven in de stijl van Brun. De publicatie bevat een tekst geschreven door kunsthistoricus en -criticus Rob Perrée en is verkrijgbaar bij de receptie.
