'Public - Private'

Van 20-02-1999 t/m 22-03-1999


In deze tijd lijkt er geen sprake meer te zijn van een scherpe afbakening tussen de kunst en het leven van alledag. Veel hedendaagse kunstenaars houden zich bezig met alles wat onmiskenbaar tot het leven zelf behoort. De tentoonstelling Public-Private confronteert de kijker met een aantal uiteenlopende visies van kunstenaars die het publieke territorium infiltreren en de wirwar ontrafelen van wat eens als 'privé' werd beschouwd.

De deelnemende kunstenaars tonen zich zeer eigenzinnig in hun aanpak van het fenomeen zelfverkenning. Dit zeer persoonlijke proces roept een verscheidenheid aan associaties op, zoals bijvoorbeeld utopische idealen, milieuproblematiek, sociale en politieke dwang, en het gebruik van het lichaam als metafoor voor sociale interactiviteit en zelfexpressie. Uit elk werk spreekt weer een andere benadering van deze zeer individualistische transformatie.


De zeven kunstenaars die hun werk bij MonteVideo/TBA tentoonstellen - Tracey Emin (Verenigd Koninkrijk), Joachim Koester (Denemarken), Tracey Moffatt (Australië), Honoré d'O (België), Sam Taylor Wood (Verenigd Koninkrijk), Alexandra Tessensohn (Nederland) en Grazia Toderi (Italië) - brengen de grenzen van het publieke domein opnieuw in kaart. Zij tonen ons hun persoonlijke herinterpretatie van de emoties die een beeldtaal, appellerend aan het begrip of onbegrip van de kijker, pleegt op te roepen. Elk vanuit een andere invalshoek gaan de kunstenaars in op de idealen en tegenstrijdigheden die ze tegenkomen bij hun onderzoek naar de mate waarin de persoonlijke beleving onder invloed van de openbaarheid verandert. Samenstelling: gastcurator Hedwig Fijen.

TRACEY MOFFATT
In haar film Heaven doet Tracey Moffatt inbreuk op de privacy van haar (mannelijke) protagonisten door ze, op het strand, lastig te vallen bij het uittrekken van hun natte kleren. Noem het een ode aan opdringerig voyeurisme en humoristische plagerij.

JOACHIM KOESTER
In Joachim Koesters installatie Pit Music relateert hij de muziek die opstijgt uit de orkestbak in een theater aan fragmentarische beelden van het publiek. Via de opstelling, die bestaat uit een podium met orkestbak, maar zonder muzikanten, wijzigt hij doelbewust de logische inrichting van een openbare plek waar het publiek bijeenkomt. Koester buigt aspecten van een filmische (ir)realiteit om tot gemanipuleerde zelfbeschouwing. In dit werk geeft hij zijn visie op verhalende structuren die in de openbare ruimte tot leven komen, verkent het grensgebied tussen fictie en realiteit, en plaatst een herkenbare architectonische ruimte in een nieuwe context.

HONORÉ d'O
Honoré d'O toont zich in staat de fysieke omstandigheden van een stad als Venetië zodanig te manipuleren dat die zich conformeren aan zijn eigen beeld van die stad. Hij ziet Venetië eerder als een mystiek landschap onder de waterspiegel dan als een verzameling architectonische structuren en licht verbijsterde toeristen. Met zijn eigen interpretatie van natuurlijke omstandigheden als het weer, de getijden, het kanalenstelsel en een duik onder water, onthult hij een totaal andere sfeerlaag van een verder


ALEXANDRA TESSENSOHN
Alexandra Tessensohns foto's brengen de kijker aan het twijfelen of haar beelden autobiografisch dan wel verzonnen zijn. Dit zijn beelden van een benauwend leven, van vrouwen die niet aan het maatschappelijk leven deel kunnen nemen en noodgedwongen aan de saaiheid van hun huiselijke plichten proberen te ontkomen. Haar foto's vertellen het verhaal van miljoenen vrouwen die ver van de stad gedoemd zijn tot een onvervuld leven in de schaduw van een kinderschaar. Ze laten de wereld zien die achter de façade van de 'liefhebbende moeder' verscholen ligt; verwarrende portretten van onzichtbare, in de steek gelaten vrouwen. Tessensohns foto's worden gekenmerkt door een sfeer van naderend onheil. Mocht iemand misschien nog in het aloude sprookje van de bezielde moederliefde willen geloven, de kunstenaar toont hier aan dat vrouwen in relatie tot hun kinderen in de huiselijke sfeer dikwijls tot een leven van beklemmemde afzondering

SAM TAYLOR WOOD
Sam Taylor Wood, richt zich in haar fotografisch werk op mensen in hun dagelijkse omgeving, brengt toevallige details onder de aandacht door ze op te blazen. Zo dikt ze kleine persoonlijke gebaren aan tot melodramatisch theater. Aan bijvoorbeeld een zenuwtrekje lijkt plotseling een heel scala van emoties ten grondslag te liggen. Met deze beelden onderzoekt Taylor Wood hoe in openbare ruimtes, zoals een druk restaurant, zelfs een nauwelijks merkbare hoofdbeweging of miniem handgebaar mythische proporties aan kan nemen.

GRAZIA TODERI
Grazia Toderi maakt gebruik van elementen uit de science fiction en gebeurtenissen uit haar geboortejaar om haar betrokkenheid bij het veranderende wereldgebeuren aan te geven. Vanuit een strikt persoonlijk perspectief bekijkt ze het internationale politieke klimaat en de veranderingen op de maan, en doet terloops een poging om haar biografie te herschrijven en boven zaken als gezinsleven, huwelijk en kinderen te verheffen. Haar video's worden tegelijkertijd op drie schermen geprojecteerd, en zo manifesteert ze zich als de magicienne du ciel, een hemelse tovenares die in staat is haar eigen argumenten in de geschiedenis van de ruimtevaart in te passen.

Tracey Emin

TRACEY EMIN
In de jaren zestig en zeventig vochten vrouwen uit alle geledingen van de maatschappij voor meer vrijheid. Nu die strijd om gelijkheid in veel opzichten gestreden is, vindt een aantal vrouwelijke kunstenaars dat het weer tijd wordt om hun eigen diepste emoties te onderzoeken. Hun onderzoek spitst zich toe op vrouwelijke bezigheden en traditionele handvaardigheden. Tracey Emin laat een groot publiek meegenieten van haar meest intieme vrouwelijke belevingswereld en maakt de wereld deelgenoot van haar seksuele escapades. Ze spreekt vrijuit, als een orakel voor ieder die het horen wil. Ze nodigt ons uit aan haar sleutelgat te luisteren en haar dagelijks leven tot in de details te begluren. Als zodanig is dit een metafoor voor het verschijnsel dat vrouwen zich, met lichaam en geest, zo onbeschaamd openstellen voor de maatschappelijke, emotionele en huiselijke veranderingen in hun leven.