Yes we're open info

!Mediengruppe Bitnik, Dus Architects, Martijn Engelbregt, Spiros Hadjidjanos, Elín Hansdóttir, Wayne Horse, INTK, Caleb Larsen, Moniker, Pawel Kruk, Baden Pailthorpe
met interventies van o.a. Hamid el Kanbouhi

Tentoonstelling van 2 juni - tot het eind
Opening 1 juni 17.00 - 19.00 uur met Baba Electronica & DJ Lonely

De misschien cynisch lijkende titel 'Yes, we're open' gaat indirect in op de recente persberichten over het sluiten van het Nederlands Instituut voor Mediakunst aan het einde van het jaar. NIMk grijpt de kans om met het naderende sluiten juist inhoudelijk in te gaan op het onderwerp 'openheid' in de kunst.

In 'Yes, we’re open' staat openheid als thema, vorm en eigenschap centraal. Wat betekent een term als openheid binnen de kunst in de huidige tijd en (internet) samenleving? Momenteel beschouwt men het internet als 'open' en vrij medium om daarmee veel informatie te kunnen verspreiden, maar tegelijkertijd wordt hier ongelooflijk aan getornd door de politiek en commercie. Het internet kent zijn letterlijke en figuurlijke grenzen, en is niet oneindig. Het internet heeft daarentegen ook veel bijgedragen aan een meer en soms minder succesvol streven naar transparantie en openheid bij bedrijven en organisaties waarnaar het publiek steeds meer verlangt. Hiermee samenhangend speelt ook copyright in het huidige tijdperk een steeds complexere en prominentere rol. Wat is de invloed hiervan op kunst en kunstenaars?

In de huidige 'democratische' web 2.0 periode van consument naar producent is de rol van het publiek eveneens hevig veranderd. Daarop aansluitend denkt 'Yes, we're open' ook vanuit de notie van het 'open kunstwerk' dat onder andere John Cage introduceerde. Hoeveel (on)werkelijke invloed heeft het publiek op het kunstwerk? Het kunstwerk kan beschouwd worden als een open structuur in zowel conceptuele als ruimtelijke zin, waarbij door toe-eigening en inmenging van het publiek de soms rigide ideeën omtrent het auteurschap van de kunstenaar naar voren komen. 'Yes, we're open' stelt daarom zaken als auteurschap en copyright in relatie tot de makers, eigenaren en inhoud van de kunstwerken ter discussie. De kunstenaars bevragen de kwestie van openheid met betrekking tot het onderwerp, de vorm, aard of een combinatie hiervan op verschillende manieren.

Wie bezit cultuur en wie heeft er toegang toe? !Mediengruppe Bitnik verschafte de inwoners van Zürich telefonisch illegaal toegang tot het geluid van een besloten opera en de sculptuur van Caleb Larsen verkeert eeuwig in transactie, reizend van eigenaar naar eigenaar. Kunstenaars als Baden Pailthorpe en Elín Hansdóttir eigenden zich bestaande beelden toe en manipuleerden ze tot er nieuwe -meer open- betekenissen ontstonden. Moniker werkt samen met het publiek aan een (on)bewust collectief opgebouwd beeld en hoewel er bij Moniker visueel iets achterblijft is de installatie 'Bubble Building' van Dus Architects letterlijk een grote zeepbel. Martijn Engelbregt en Hamid El Kanbouhi dwingen het publiek te reageren op de spiegel die wordt voorgehouden. Het collectief INTK trekt het vrijheidsprincipe van het internet in twijfel en reageert hierop door middel van 'unCloud' een toepassing die een open draadloos netwerk mogelijk maakt om informatie (zoals een verzameling kunstwerken) te distribueren. Vooral de grenzen aan de mogelijke inmenging en daadwerkelijke invloed van het publiek op het beeldende eindresultaat is in bovenstaande werken zichtbaar, zoals in het werk van Spiros Hadjidjanos waarbij een grote hoeveelheid publieksreacties de individuele visuele effecten teniet doen.

Ten slotte is er een plek die ruimte biedt aan nieuwe reacties op het Annlee project van Pierre Huyghe en Philippe Parreno: 'No Ghost Just a Shell'. Hierin kochten Huyghe en Parreno een manga animatiefiguurtje om zo van de markt van games en animaties te bevrijden. Hierna creëerden kunstenaars nieuwe kunstwerken rond dit karakter. Annlee kreeg een stem, geschiedenis en identiteit door middel van animaties, schilderijen, objecten, installaties, posters en een tijdschrift. In 2002 werden de copyrights teruggegeven aan Annlee zelf en werd ze bevrijd van haar representatie. We vroegen de kunstenaar Wayne Horse en tevens het publiek (via een call) om nieuwe interpretaties en beeldende reacties hierop.

Call voor nieuwe Annlee kunstwerken NIMk wil jouw interpretatie op het Annlee project en maak deel uit van de tentoonstelling Yes, we're open! read more »