Visual Foreign Correspondents deel 5

11 Maart– 14 April 2008


Gulnanara Kasmalieva en Muratbek Dzhumaliev, Kyrgyzstan, A New Silk Road, 2008

In Bishkek, hoofdstad van de Aziatische staat Kyrgyzstan, ooit één van de haltes op de Zijderoute, wonen en werken de kunstenaars Gulnanara Kasmalieva en Muratbek Dzhumaliev. In hun werk combineren zij de directheid van video en de reflectieve afstandelijkheid van etnografische observatie. Hun benadering is de belichaming van wat de geleerden George Marcus en Michael Fisher benoemen als ‘antropologie als culturele kritiek’, waarin je de eigen cultuur bekijkt door de ogen van een buitenstaander.

‘A New Silk road’ is een speciale editie van hun oorspronkelijke werk ‘Silk Road’ bedoeld voor een vijfkanaals video installatie die eerder tentoongesteld was op de Biënnale in Venetië 2007. In dit werk zien we de typische manier van werken die Kasmalieva en Dzhumaliev’s gebruiken om de nieuwe realiteit van deze oude handelsroute te traceren. In een minutieuze choreografische van beelden zien we een reis van vele dagen terug gebracht tot een montage van negen minuten. Het is een reis waarin we een karavaan van gigantische vrachtwagens zien die de overblijfselen van het Russisch imperium, een lading van roestig schroot, vervoeren over de oude Zijderoute om deze te ruilen voor goedkope textiel en kleding uit China, de ‘industriële reus in het oosten’.
Het werk getuigt van de impact van de nieuwe fase van globalisering op de bevolking van de Centraal Aziatische staten en de kruisende realiteiten van twee machtsblokken, de Russische Federatie en China.



Kasmalieva en Dzhumaliev werken zelf niet alleen als kunstenaars, maar zijn ook instrumentaal in het drijven van de bredere ontwikkeling van kunst in de regio door hun stichting ‘ ArtEast’. Terwijl de vijf Centraal Aziatische Republieken: Turkmenistan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Uzbekistan and Tajikistan collectief worstelen om een toekomst voorbij de schaduw van het vroegere Sovjetimperium te smeden.

Nu dat de reeks werken van Visual Foreign Correspondents zich ontwikkeld wordt het duidelijker dat video een soort ‘linga franca’ is voor vele kunstenaars die werken in de nieuw groeiende ruimten tussen de veranderende machtsblokken.

In een recensie van een video festival in Alma Ata, Kazakhstan in 2004 had de Amerikaanse recensent Thomas McEvilley de volgende observatie die daar inzicht in geeft. ‘Van wat ik zag in Alma Ata’, verklaarde McEvilley ‘lijkt het dat video een leidend medium is geworden in de post-Soviet tijdperk. Onbevlekt door eerdere associaties met propaganda, dit directheids-minnende medium maakt het makkelijk om vrij te komen van eerder opgelegde archetypen’.