13'58'' min, Collection NIMk

Kempinski is een mystieke en animistische plek. Er komen mensen tevoorschijn uit de duisternis, met TL-lampen in de hand. Ze spreken over een magische wereld, over toekomstige en buitenaardse technologieën als telepathie en telegedachten. Hun verhalen zorgen voor verwarring en contradicties in deze mengvorm van fictie (sciencefiction) en documentaire. Het scenario van Kempinski, gefilmd in verschillende steden in Mali, wordt gedefinieerd door specifieke regels: de geïnterviewden stellen zich de toekomst voor en spreken erover in de tegenwoordige tijd. Beloufa confronteert ons met het gangbare vooroordeel over vooruitgang en achteruitgang; geavanceerde technologie, zoals we die nu kennen, lijkt op teruggang in vergelijking tot dat wat in Kempinski getoond wordt. Hiernaast zijn de hoopvolle, poëtische en spirituele fantasieën in de film op een melodieuze manier opgenomen en gemonteerd; Kempinski ondergraaft zo onze exotische verwachtingen en stereotypen over Afrika.

HD, 17' min.
Made possible by the Netherlands Film Fund and the Rijksakademie.

Een fictieve wetenschapper in de voice-over, gebaseerd op interviews met werkelijke wetenschappers, doet jarenlang onderzoek naar buitenaardse planeten waar mogelijk leven is. Het beeldverhaal vertelt daarentegen over een reis binnen de bestaande kaders, namelijk een tocht langs verouderde visioenen van de maan en Mars, een imaginaire planeet, de woeste lege aarde en ten slotte een observatorium, het vertrekpunt naar het onbekende. De beelden zijn onder andere gemaakt op de hoogvlaktes van de Chileense Atacamawoestijn waar op 2500 meter hoogte uiterst gevoelige telescopen staan op zoek naar planeten buiten ons zonnestelsel die op de aarde lijken – de grens van wat we kunnen waarnemen in tijd en ruimte.

from the series 'Surfacing', Courtesy of the artist and Vitamin Creative Space

Chong is een kunstenaar en curator wiens praktijk een zoektocht is naar de redenen voor, en de methodes waarvan mensen zich bedienen bij het fantaseren over de toekomst. De wandinstallatie Kryptonite bestaat uit verschillende stickers met vormen die verwijzen naar een tekening van kryptoniet uit een oud stripboek. Kryptoniet is een mineraal afkomstig van de planeet Krypton, waar de stripheld Superman vandaan zou komen, maar staat ook voor zijn Achilleshiel -de zwakke plek van een verder onkwetsbare held- aangezien hij zijn krachten verliest wanneer hij in de buurt van een stukje Kryptoniet komt.

21' min.

Gefilmd op het eiland Lanzarote verweeft Proposal for an unmade film (set in the future) het buitengewone vulkanische landschap van het Timonfoya Nationaal Park met de 'retro-futuristisch' utopische architectuur van de kunstenaar César Manrique. Het werk veronderstelt uit een pre-productieproces voor een goedkope sciencefictionfilm of architectuurdocumentaire voort te komen; niet afgemaakt, vergeten en later teruggevonden in een archief. De film suggereert het verhaal van een bezoeker die een paradijs op aarde probeert te creëren, waarin vulkanische bellen tijdscapsules worden, gebouwen in ruimteschepen veranderen en sculpturale mobiles eerder op radioantennes of navigatieapparaten lijken. In de film zien we onder andere een museum en een tuin met mobile, ontworpen door de kunstenaar Manrique. Deze objecten geven door hun plek binnen vulkanische formaties als kraters en grotten een visionair, spectaculair en dramatisch gevoel. Maar vandaag de dag zien de architecturale voorwerpen er vooral vervreemdend nostalgisch uit, als statements over hoe de toekomst eens werd voorgesteld. Het landschap ziet er aan de andere kant tijdloos of plaatsloos – letterlijk 'buitenaards' - uit. Het gebied is dan ook als locatie gebruikt voor een film over een buitenaardse planeet (de Sci-fi Enemy Mine van Wolfgang Peterson, 1985).

internet piece (Flash), Originally published by Afsnit

The Prime Directive is een online kunstenaarspublicatie met een oneindige hoeveelheid pagina's. Met behulp van duizend tekstfragmenten geanimeerd binnen een duister, futuristisch landschap, creëert de kijker het verhaal, de lineariteit. The Prime Directive bestaat uit twee non-lineaire landschappelijke niveaus. Met elke muisklik opent zich een nieuwe tijdskloof; een nieuwe mogelijkheid ergens doorheen te glippen, als een tekst, een variabele of een priemgetal. The Prime Directive is ook een soort machine die een context genereert waar er geen is, binnen de wereld die wij als de echte wereld beschouwen.

http://www.afsnitp.dk/

8'30'' min. loop, Courtesy Galerie Paul Andriesse

Het is vreemd hoe sciencefiction vaak in de toekomst speelt maar altijd na verloop van tijd tot het verleden behoort. De tijd haalt de blik op de toekomst van de schrijver of filmmaker voor een bepaald jaar in. In de geluidsinstallatie van Ann Lislegaard is de complete soundtrack van Stanley Kubrick’s film uit 1968, 2001: A Space Odyssey versneld, gevouwen, uitgerekt en in elkaar gedrukt tot een lengte van acht en een halve minuut. Het werk is geïnstalleerd in de kelder van het NIMk en voert de klanken naar buiten, naar de straat. Afgedraaid op verschillende snelheden, raken het verleden en de toekomst vermengd met de fysieke omgeving van de Keizersgracht. Terwijl de soundtrack van Lislegaard van de omliggende panden terugkaatst, loopt de luisteraar of de toevallige passant tegen geluidsgolven van gemanipuleerde tijd op.

11' min. , Produced by HERMÈS

Oracle confronteert de kijker met een schijnbaar willekeurige opeenvolging van beelden. Een bewegingloze man, gefilmd op de rug, staart naar de zee. Twee goudvissen zwemmen in een vijver waarin ook bankbiljetten drijven. Een plastic tas waait over straat en belandt in de goot. Wolken, het resultaat van explosies, vormen zich en lossen nadien weer op. Deze beelden fungeren als tekens: zoals een orakel spreken ze over de toekomst als continuüm van het heden, zonder waardeoordeel of interpretatie. Het 'nu' wordt aan de toeschouwer geopenbaard als een punt van spanning tussen het verleden en de toekomst. Of, om het met de woorden van J.G. Ballard te zeggen: 'After all time is no more than a neuropsychologic structure that we inherit and that like the appendix or corporal hair no longer need. Our next great evolutionary leap will not be of the physical but mental type. We will learn to live thinking that everything happens at the same time. That is to say 'No Future'.'

Sound Installation

Radio Astronomy zendt radiogolven van de kosmos naar het Internet en in de tentoonstellingsruimte. Het project is een samenwerking tussen de kunstenaars en radiotelescopen verspreid over de hele wereld. Hoewel er binnen de populaire cultuur een enorme hoeveelheid beelden van het heelal bestaat, hebben we geen idee hoe de kosmos klinkt. De meeste mensen associëren de ruimte dan ook met stilte. Door het gebruik van radiotechnologie kunnen we de straling van een hoop astronomische bronnen, waaronder de zon, planeten en afgelegen sterren, horen. Maar ondanks deze mogelijkheid, hebben maar weinig mensen de ruimte ooit gehoord.

http://www.radio-astronomy.net/

12'15'' min., Collection NIMk

In Do You Think Science... vraagt het kunstenaarsduo een groep ruimtewetenschappers naar het onbeantwoordbare. Hiermee onthult Semiconductor de verborgen motivaties van de onderzoekers om de uiterste grenzen van menselijke kennis op te zoeken. In een poging de betekenis van de vraag te achterhalen wordt een doos van Pandora geopend van (filosofische) beperkingen die binnen de wetenschap bestaat.

4'56'' min., Collection NIMk

De kunstenaars interviewen in de video wetenschappers over magnetische velden in relatie tot de zon, aarde, Mars en de technieken die ze gebruiken om deze te visualiseren. In reactie op de complexe onderzoeken die ze ondernamen, gebruiken de wetenschappers metaforen om de materie inzichtelijk te maken. Ze spreken over harige ballen op de zon en dansende stippen, of over abstracte vormen of beweging. In Magnetic Movie maakt Semiconductor deze materie die buiten ons visueel vermogen ligt begrijpelijker. Ze hebben hier de techniek van VLF (very low frequency) geluidsopnames toegepast om de magnetische velden tot leven te brengen en gebruikten foto's als basis voor de animatie. De vraag is of we hier kijken naar een serie wetenschappelijke experimenten, het heelal in beweging, een documentaire of een fictieve wereld?

14' min., Courtesy of the artist and Rodeo, Istanbul

Superpower Dakar Chapter doet denken aan een soapserie vermengd met een goedkope horrorfilm. Als je beter kijkt zie je eerder een soort sciencefictionfilm. Geschoten in de hoofdstad van Senegal, Dakar, ontvouwt de film zich als een complex wetenschappelijk/fictief verhaal met in de hoofdrol drie sterren van de astronomische riem van Orion in de menselijke gedaantes van drie professoren: Alnitak, Alnilam en Mintaka. Ze worden gespeeld door twee lokale soapsterren en een Afrikaanse kunstenaar. Als introductie krijg je informatie over de drie sterren en over lichtreizen in het algemeen. Deze astronomische informatie gebruikt Waller om het achterliggende idee van de film duidelijk te maken; dat het licht dat we op aarde zien er duizenden jaren over doet ons te bereiken, en feitelijk een licht op ons verleden werpt. We volgen de professoren tijdens de voorbereiding op een aanvaring met een buitenaards wolkdeeltje die tijdelijke storingen op aarde zal veroorzaken. De karakters glijden in en uit meerdere tijdszones, waardoor fantasie en documentaire bijna inwisselbaar worden. Mark Aerial Waller herschikt en verdraait de traditionele filmlogica en produceert hiermee een ontwrichtend, psychologische tijdreisfilm waarin feit en fictie, verleden, heden en toekomst vervagen.