Conservering videoregistraties Hans van Manen
10-10-2002
Hans van Manen
Hans van Manen heeft een deel van de Erasmusprijs, die hij in 2000 won, besteed aan het behoud van zijn choreografische erfgoed. Dit liet hij doen bij het Nederlands Instituut voor Mediakunst, Montevideo/TBA.
Het is alweer bijna twee jaar geleden dat de choreograaf Hans van Manen de Erasmusprijs won. De redenen die door de Stichting Erasmusprijs werden genoemd om deze prijs aan hem toe te kennen waren veelvuldig: ‘Met zijn oeuvre van meer dan 110 balletten heeft hij de wereld van de dans voorgoed veranderd. Door de helderheid in beweging en structuur, de soberheid en compactheid van zijn choreografieën en de altijd aanwezige onderhuidse spanning heeft hij een direct herkenbare stijl gecreëerd.’ Verdere waardering werd uitgesproken over Van Manen’s durf te experimenteren, die onmisbaar is geweest voor vernieuwing binnen de dans, zijn artistieke ontwikkeling van zowel het Nederlandse Dans Theater en het Nationaal Ballet, zijn rol als leermeester en de bewondering die hij wereldwijd heeft geoogst voor zijn choreografieën.
Groepsfoto van het NDT gemaakt voor een televisie-uitzending. Zittend middenboven: Gérard Lemaitre / rechtsboven: Hans van Manen. Foto: Ger Dijkstra. Collectie Theater Instituut Nederland
Een gedeelte van het prijsgeld heeft Hans van Manen besteed aan de conservering van videoregistraties van zijn choreografieën. Henk van Dijk, cameraman, heeft sinds 1972 alle choreografieën van zijn levenspartner Hans van Manen gefilmd. Aangezien het Nederlands Instituut voor Mediakunst, Montevideo/Time Based Arts zich vanaf 1992 heeft ontwikkeld als expertisecentrum voor de conservering van videokunst, kreeg zij de opdracht om de ruim 180 registraties te digitaliseren op Betacam. Deze wijze van conservering zorgt er voor dat vele uren film, met de kwaliteit van het origineel, bewaard blijven.
Screenshot van videofragment met balletten van Hans van Manen
Al tijdens zijn dankwoord bij de prijsuitreiking haalde Van Manen het belang aan van de bestendiging van het Nederlandse dansrepertoire en het opbouwen van een videoarchief: ‘Wat nu een videoband is, is morgen een naslagwerk. En dat naslagwerk zal dan weer dienen als partituur.” Choreografieën kunnen over dertig jaar opnieuw worden uitgevoerd. Het liefst op een nieuwe, eigen wijze, zoals dat ook met muziekstukken gebeurt. Volgens Van Manen is dat “een interessante ontwikkeling, die bovendien aan de bestendiging van het repertoire bij zou kunnen dragen doordat balletten die anders zouden zijn verstoft in het archief, een kans krijgen om langs deze weg weer te worden uitgevoerd’.
Voor meer informatie over de technische details kunt u contact opnemen met:
Ramon Coelho (Video postproductie)
En voor meer inhoudelijke informatie kunt u terecht bij:
Gaby Wijers (Artlab/Conservering)
